عرش زیـر پــایـت، برایـت بهشـت می شـود

وقتی کـه

گـآمـ هـایـت را بـا وِقــار روی آن می نهی. . .

و با هر وزشِ چــادرت ؛

عطـرِ ِخـُـدا را در فضـا می پراکنی . . .

بــانو؛ تو و وقـارَت ،

مصـداق ِ ” فَتَبـارکَ اللهُ احسَنَ الخـالقین” ایـد.